Ang Kalooy sa Dios nga nagsumikad sa pagtoo, diin ang Espritu sa Dios maoy saksi sa atong pagtoo.
Sa unang pagbasa nga kinutlo sa buhat sa mga apostoles, ang pagtoo sa tawo nga nakapa bag-o kaniya aron mahimo siyang mahigugmaon, manggihunahunaon, ug manggiluluy-on nga katawhan. Diin nakita nila ang isigkatawo nila nga adunay kabus ug nanginnahanglan, ug nakita nila ang kahulugan sa gasa nga abunda sila, ug tungod niini nahimo silang gawasnong mupaambit sa maong gasa ngadto sa katilingbang nanginahanglan, ug adunay panaghiusa sa kasingkasing ug hunahuna. “nag-inambitay silang tanan sa tanang mga butang nga ilang gikuptan.” Ug ang maong kabtangan nga ilang gikuptan tungod sa pagtuo nakatabang dili lang sa ilang kaugalingon apan usab sa katilingban nakapalibot kanila.
Sa ika duhang pagbasa sa unang sulat ni San Juan, sa susamang tema, ang pagtoo isip mga sinagop nga anak sa Dios ug usa ka manag-igsuon, diin tungod sa pagtoo atong masakop ug maangkon ang kalibutan, ang yawan-ong gahum sa kalibutan. “Kay ang tanang anak sa Dios makabuntog sa kalibutan, ug gidaog nato ang kalibutan pinaagi sa atong pagtuo.” Atong mahinumduman nga ang kabanhawan nagmadaugon gikan sa sala nga nabuhat sa tawo. Ug tungod sa atong pagtoo Kaniya, nakaambit usab kita sa Iyang kadaugan diha sa pagka banhaw sa Dios. Usa ka pagtoo nato nga nakapabuntog sa yawan-ong gahum sa kalibutan nga mao ang sala.
Sa atong ebanghelyo karon nagcentro sa pagtoo. Ang atong Ginoo nagpakita sa mga apostoles. Ug ang iyang pagtimbaya sa iyang mga pinilangga, usa ka pagtimbaya sa kalooy: “Ang kalinaw maanaa kaninyo!” Kanila nga mitalikod kaniya sa iyang kalisud ug pag-antos, gihatag ni Jesus ang kalinaw imbis nga kalagot sa ilang pagbiya kaniya sa krus. Nakasala ang mga apostoles sa ilang pagbiya ni Jesus sa kalbaryo tungod kay nanumpa man sila nga makig-unong kaniya. “Dili kana mahitabo Ginoo.” Kalinaw ang gihatag niya, imbis kalagot. Kita kalinaw ba ang nahatag nato sa atong katilingban o panimalay o ba kaha kalagot or kaligotgot?
Unja sa iyang kalinaw nga gihatag sa mga apostoles niya, gihatagan usab sila sa balaang Espiritu Santo, “Dawata ang Espiritu Santo. Ang mga sala nga inyong pasayloon, mapasaylo sab; ang dili ninyo pasayloon, ipabilin sab nga sala.” Ang Simbahang Katoliko nag-isip niining maong teksto nga sukaranan sa sakramento sa kumpisal, ang tuburan sa kalooy sa Dios diha sa simbanan. The source of Divine Mercy. Ug gitugyanan sila sa misyon nga naghatag ug kahigayunan sa Dios sa pagsalig kanila nga masangyaw ang gugma ug kalooy sa Dios, ug mahimong instrument sa kapasayluan. Kita, unsa bay atong gisangyaw run sa atong kinabuhi sa katilingban: gugma or kasakit sa uban; pagpasaylo or pagdumot? Unta....
Sa maong pagpakita ni Hesus, si Tomas wala diha ug busa wala siya mutoo nga nabanhaw na si Hesus. Gibutangan niyag kondisyon ang iyang pagtoo ni Hesus. “Gawas kon makita ko ug ikatapion ang akong tudlo sa inagian sa mga lansang diha sa iyang mga kamot, ug mahikap ko ang iyang samad sa iyang kilid, dili ako motuo.” Gibutangan niya ang iyang pagtoo ug condistion: “to see is to believe.” Ug tuod man pagka usa ka semana diha si Hesus nagpakita kanila ug si Tomas uban na kanila. Ug si Tomas mituoo na. Kita, parihas ba kaha ta ni Tomas, maduhaduhaon sa pagtuo ni Kristo? Walay Gino okay gisakit ko! Walay Gino okay nagkabunggag ang pamilya ko! Walay Gino okay gibuwagan ko or wala mahatag ang gusto ko!
Usahay makaingon kita nga “ka swerte ba sa mga apostoles kay nakakita jud sa Ginoo, samtang ako wala jud.” Mao nga sayon ra pagtoo kanila nga buhi ug tinuod si Kristo. Pero kun atong tanawon human sa pagpadayag ni Tomas sa pagkakita niya kang Kristo, ug miingon pa nga; “Ginoo ko ug Dios Ko!” Ang Ginoo nagkanayon, “Tuo ug ayaw na pagduhaduha… Mituo k aba tungod kay nakakita ka naku? Bulahan kadtong motuo bisan wala makakita kanako.” Ug kini ang kinapungkayan sa atong pagtoo nga kita nahimong bulahan karon atubangan sa Dios. Kini ang hinungdan sa atong kalipay. Tungod kay kita nagatoo, nga bisan sa kalisud ug kapit-os, anaa ang Ginoo, bisan wala nato makita physical ang nabanhawng Ginoo nagatoo kita nga naa ang Ginoo uban kanato. Emmanuel! Ug tungod sa atong pagtuo, sama sa unang pagbasa, mahimong gahum nga makamugna ug katilingbang matuohon sa Dios, instrumento nga mahimong gahum diin makamugna ug kalipay nga makig kombati sa yawan-ong gahum sa kalibutan. Busa gitawag kitang Bulahan sa Dios tungod sa atong pagtoo, busa dili unta nato kini sayangan ang atong pagka bulahan. Ug ang atong pagka bulahan maggiya kanato aron mahimong epektibo sa atong buhat ug misyon sa kalibutan nga mao ang pagtuo, paghigugma, kalooy ug paglaum sa uban diha sa katilingbang matuohon. Katilingbang adunay kalooy ug pagtoo sa matag-usa. Katilingbang adunay kahiusahan ug pagpasaylo. Amen, alleluia.
wednesday of the 4th week of Lent (B) ANG PAGKAMANGGILULOY-ON SA GINOO
Sa gamay pa ako, ang katabang sa akong auntie nga mao pud nagbantay kanako, nagpahimangno sa aku sa dili paggawas sa balay, gusto man nakong mugawas aron makigdula sa akong mga friends, dili ko makahimo kay gi-lack ang pultahan. Busa nangita akog paagi aron makagawas, gisulod naku ang akong lawas sa dakung bangag sa gate ug milasot ang gamay ug wangkig kong lawas. Busa naka dula gihapon ako, ug sa wala damha nasamad ako sa among pagduladula. Pag-uli naku, gikasab-an ko dili lang sa katabang sa akong auntie, hasta ang akong auntie pag-uli niya sa balay. Ug kadto ang nakuha naku sa akong pagkagahig ulo, ang samad ug ang kasaba.
Kinsa man ang atong gisunod karon? Adunay mga tawo nga walay pagtagad sa hunahuna sa uban; ang ilang gusto ra gyod maoy ipasunod. Sama kanako, ang samad ug kasaba ang na pala naku sa akong pagka suwail sa sugo!
Naghimo ug kasabutan ang Ginoo alang sa tanang katawhan nga mao kita iyang mga pinangga. Gihatagan kita ug kagawasan nga nabilanggo sa sala, “dili na kita gutmon, ni uhawon, ni ang hangin ug kainit sa adlaw mosakit pa kanila, kay tultulan man sila ngadto sa mga tuburan sa tubig sa nagmahal kanila,” ug kini ang Amahan sa langit. Siya nga hingpit nagmahal kanato sa kanunay ug maghahatag sa atong panginahanglan. DIli kita niya pasagdan, sama sa Inahan nga dili makalimot ug mubiya sa iyang anak, Kay “ang Ginoo maayo ug maluluy-on.”
Ang iyang kalu-oy nagpadayon “pagbuhat hangtud karon.” Busa sa mga panahon nga mahimulag kita sa gugma sa Dios tungod sa garbo, gahum, ug ginancya sa kaugalingon, mga buhat sa yawa, mga kasal-anan nga mupabulag nato sa Gugma sa Dios, Siya andam sa pagluwas kanato. Busa ayaw kahadlok sa pag-atubang niini. Salig kaniya lamang, paghinulsol sa imong kahuyangan, sa imong kasaypanan, duol kaniya kay siya “maayo ug maluluy-on, dugay nga masuko ug daku ang kalooy.” Kay kita iya mang mga pinangga. Ang iyang pagmahal lagbas diha sa cross sa pag-antos, hangtud sa kamatayon aron lang kita maluwas sa kaulipnan sa sala. Dahil sa pag-ibig. Ang kamatayon alang sa hinigugma nga mao kita nga maoy naghatud ngadto sa kabanhawan sa Dios, diin mao pud atong padulngan, ang kabanhawan human sa atong kamatayon sa pagpakasala, ug kita makig-uban sa Dios didto sa Langit.
Pagkanindot pagahanduman ang langit, apan masugdan kini nato sa dinhi pa sa kalibutan, diha una sa atong pagka masinugtanon sa kabubut-on ug sugo sa Dios. Rest assured the kingdom is at hand. Masinugtanon ba kita karon sa Dios or masupilon nga mga anak niya?
Last week aduna koy gikahiubsan nga tawo, tungod sa pamatasan nga dili maayo, in short ga bungog mi few days, nianang pila ka adlaw ingon sa tuig na kanako, makaluya, walay kalinaw, ug huot ang dugahn then I remember the 4th commandment of God. Last Sunday, gibuak ko ang kahilum ug kamapahitas-on. Nag istorya mi, nagpadayag sa mga gibati, then ako siyang gigakos ug siya usab mi gakos naku, ug nangayog akog pasaylo kaniya, siya usab nangayog pasaylo, after that I felt kagaan sa dughan. Ug human niadto nakaingon ko sa akong kaugalingon, maayo gayod ug gaan ang kinabuhi kun sa kanunay kita masinugtanon sa Dios! Amen? Amen!
Tuesday of the 4th week of Lent (B)
KINABUHI DIHA SA TUBIG
Masakit kag usa ka adlaw kapoy naman na dili ba? May mga butang kang buhaton nga ma missed nimo. Unsa pa kaha kun 38 years na ang imong sakit. Grabe nga inantusa siguro naku ana kun ako pa na, ang uban siguro mudawat nalang nianang sakita, ug basin ang uban mawad-an nag paglaum. Apan sa atong ebanghelyo karon sa sugulanon sa tawong masakiton sulod sa 38 ka tuig, wala jud mawad-I ug paglaum. Ang maong tawo nagalaum nga adunay muabot aron pagtabang kaniya nga siya mamaayo sa sakit. Siya nagmalaumon, nag-antos, ug optimistic ang panglantaw sa kinabuhi. Ug tuod man gidungog na gayod siya sa dugay niyang gipangandoy nga kaayuhan. Miabot na gayod, ug kini gikan mismo sa gamhanang Dios nga si Jesus Kristo. Siya ang tawo nga adunay dakung komyansa sa Dios nga siya dunggon, ug wals siya mapakyas. Naayo siya sa iyang sakit. Ang iyang pagkaayo gikan sa iyang dakung pagtoo ug masinugtanon sa sugo sa Dios, “Dad-a ang imong gihigdaan ug lakaw.”
Mga igsuon sa atong kinabuhi, may muabot man nga mga kalisdanan ug kasakitan, lawasnon man kini o kinabuhi; dili unta kita mawad-an sa paglaum nga ang Dios mutabang kanato, ug dili kita niya pasagdan sa atong kalisud ug kasakitan, kay iya man kitang mga pinangga anak. Sama sa masakiton sa atong ebanghelyo, sulod sa 38 ka tuig nag-antos, apan naayo ni Kristo. Kay si Kristo mao ang maghatag sa kinabuhing walay katapusan. Ug kini mao ang gilarawan sa unang pagbasa sa Ezekiel nga “Bisag asa padulong ang tubig sa suba, mabuhi ang tanang binuhat.” Si Kristo mao ang tubig sa suba, ug kita ang mga tanum ug punuan sa daplin sa suba. Siya ang nagahatag kanato og kinabuhi diha sa tubig nga mudagayday diha sa suba. Ug kini nagpasabot nga dili kita niya pasagdan. Gani ang sacramento nga iyang gitukod dinhi sa yuta nagpamatuod man nga kita dili niya pasagdan. Nga kitang mga tawo nga makasala, muduol unta kita sa Dios kay siya nagpaabot kanato diha sa kumpisalan, andam maminaw kanato sa pagpangayog kapasayluan sa Dios sa atong kalapasan. Ug ang Dios muhatag nato ug panalangin ug kapasaylo. Kay siya nagauban kanato ug maoy atong kadangpan. Dalaygon ang Dios.
Solemnity of St. Joseph, Husband of the Blessed Virgin Mary
Sa dugayng panahon human sa kamatayon ni Sn. Jose, diriyot lang ang makadumdum sa iya. Ang iyang kinabuhi dili kaaju papular sa mga tao kaniadto. Hangtud nga ang mga tao nakakita sa ka importante sa iyang katungdanan, kinaiya, hiyas ug maayong panig-ingnan sa kinabuhi diha sa Kristuhanong katilingban. Gisugdan sa simbahan ang iyang kapistahan kaniadtong 6th century, ug duha sa mga santos sa simbahan ang tan-aw kaniya nga maayong panig-ingnan, sila si San Ignatio of Loyola ug si Sta Theresa sa Avila (15th & 16th centuries).
Mikuyanap ang iyang devotion sa tibuok kalibutan ug sa tuig 1870, ang Santo Papa nga si Papa Pius IX, mi proklamar kang San Jose nga Patron sa tibuok simbahan. Human niadto nahimo usab si San Jose nga patron sa nagkadaiyang grupo ug nasud sa kalibutan. Nasayod kita nga si San Jose ang Patron sa tibuok simbahan, siya usab ang patron sa mga trabahante or carpentero, patron usab siya sa mga nagduda ug nagduha-duha. Ug usab siya ang patron sa maayo ug malipayong kamatayon. Apan unsa man gajud ang kinabuhi ni San Jose nga ato man siyang gipistahan karon? Tungod lang ba kay tradition kini sa simbahan ug kita angay maghikay, magpakaon, mag fiesta?
Ang iyang kinabuhi nga gisaulog ta karon nagtudlo kanato sa kinaiyang pag ka MASINUGTANON SA KABUBUT-ON SA DIOS UG ANG IYANG PAGKAMAHIGUGMAON SA IYANG BANAY nga taliwala sa mga problema sa pag sabak ni Maria, siya mi barog isip maayong amahan ug bana. Wala kitay igong records nga ika pamatuod sa iyang kinabuhi ug sa iyang mga gipamulong. Sa ebanghelyo ni San Mateo, naghisgut mahitungod kang San Jose, ”Busa pagmata ni Jose gituman niya ang gisugo sa angel ug gipangasawa niya si Maria” (Mt. 1:24). Sa pagpahibalo sa Angel ni Maria sa iyang pag sabak, ang hilomon apan masinugtanong kinaiya ni San Jose ang mipatigbabaw, labaw pa sa mga maayong pulong niya.
Ang kahadlok ni San Jose dili mahitungod kang Maria nga nanamkon, kun dili sa iyang kaugalingon. Dili niya masabtan, nga sa tanang tao sa kalibutan nganong siya paman ang mahimong amahan sa Dios diha sa pagsabak ni Maria. Gibati niya ang dili pagkaangayan sa maong sitwasyon, apan gidawat niya kini, puno sa pagsalig sa Dios.
Ang iyang pagka masinugtanon dili nag base sa mga rason o sa mga nasabtan niya sa mga panghitabo. Ang panghitabo nga nahimo siyang amahan sa wala niya damha ug himoa. Sa yanong panghunahuna ni San Jose dili niya masabtan ang tanan apan tungod sa iyang pagtuo (Faith) ug pagsalig (trust) sa Ginoo, gidawat niya nga mamahimo siyang amahan sa Labing halangdon ug bana ni Maria, ug dili mahadlok kay ang tanan kabubut-on sa Dios. Siya naminaw pag-ayo ug puno sa pagtuo ug pagsalig ang iyang kasingkasing sa Dios.
Sa maong kinaiyang gipakita ni San Jose, kitang mga devotos ni San Jose, maka pangutana sa atong kaugalungon: Giunsa ko man paghatag ang akong kaugalingon sa kabubut-on sa Dios? Naminaw ba ako niya or gibalibaran ko ba siya tungod sa daghan kong mga rason sa kinabuhi? Makapila ko gipamati ug gipasulod sa dalunggan ang mensahe sa Dios apan lapas lang kini sa pikas dalunggan? Sa unsang pamaagi nakaapekto kanako ang akong nadungog nga mensahe sa Dios sa akong kinabuhi ug gibuhat ko kini sa kongkreto ug dili lang sa istorya?
Ang pagpaminaw dili igo, kini inubanan ug buhat nga puno sa gugma. Kini mao ang tinuod nga kahulugan sa pagka masinugtanon: maninaw pag-ayo, ug himuon sa buhat. Atong pangayoon kang Sr. San Jose ang iyang kinaiyang pagkamasinugtanon sa kabubut-on sa Dios. Nga kita mamiaw gajud kaniya ug dili sa yawa!
Sr. San Jose.... Ig ampo mo kami
4th Sunday of Lent (B)
PAGKAMANGGILULOY-ON SA GINOO
Mga igsuon ko ni Kristo, maajung buntag. Ang atong mga pagbasa karong dominggoha nagtangag sa temang, “Pagkamanggiluloy-on sa Dios.”
Sa atong unang pagbasa, makita ang kasubo nga sugilanon sa piniling katawhan nga Israel, kay sila nahimong masupilon sa kasuguan sa Dios. “Ang mga pangulo sa Juda, mga pari ug ang katawhan misamot pagkamasupilon. Gisunod nila ang tanang salawayong buhat sa kanasuran, ug gihugawhugawan nila ang Templo sa Ginoo nga gibalaan niya didto sa Jerusalem.” Apan ang Ginoo nagmanggiloloy-on sa gihapon sa iyang katawhan, nagpadala ug mga alagad apan ila lang gihapong gibaliwala, pero makita gihapon nimo ang pagka manggiloloy-on sa Ginoo sa iyang piniling katawhan. Dinhi makita ang paningkamot og gusto sa Ginoo sa iyang mga pinangga diha sa iyang pagkamanggiluloy-on sa iyang katawhan. Dili gusto sa Ginoo nga mahisalaag kita ug maalaot, mao nga naghatag siyag kaluoy kanato. Apan gisayangan lang kini sa iyang piniling katawhan. Sila nag masupilon. Kita ing-ani bakaha pud, abusado sa pagka manggiloloy-on sa Dios? Ang Ginoo faithful sa iyang katawhan, bisan ang iyang mga minahal dili faithful Kaniya.
Diha sa pagkamanggiluloy-on sa Ginoo, naghatag siya kanato ug bag-ong kinabuhi, pagkausab ug pagkahiusa pagbalik sa iyang piniling katawhan. Ug kini gipamatuod ni Kristo, nga pinadala gikan sa Amahan. Kita nga namatay tungod sa sala sa kadautan, nabag-o ug nahatagan pagbalik sa bag-ong kinabuhi “gibanhaw kita…uban kang Kristo Hesus.” Gibuhat niya kini tungod “sa naghingapin niyang grasya diha sa gugma nga iyang gipakita kanato pinaagi kang Hesus Kristo.” Ug kini gilig-on diha sa pagtoo nga gikan sa grasya sa Dios, “aron magbuhat kitag maayo nga maoy iyang tuyo alang kanato” nga iyang mga pinangga. Kamusta kaha karon ang atong pagtoo sa Ginoo gikan sa iyang pagka manggiloloy-on? Nga taliwala sa daghang kabug-at natong gipangbati karon, lig-on paba gihapon ang atong pagtoo kaniya? O ba kaha nagka awop na kini ug gisayangan lang nato ang iyang gugma kanato?
Diin diha sa ebanghelyo nato Jn 3, 16, “Kay gihigugma pag-ayo sa Dios ang kalibutan ug tungod niini gihatag niya ang iyang bugtong anak…” Tungod sa iyang pagkamanggiloloy-on ug mahigugmaon kanato, nagahatag siya sa iyang pinanggang Anak si Hesus Kristo, ang grasya nga nagluwas kanato, aron pagpakita sa dakung pagmahal sa Amahan sa iyang pinanggang katawhan nga mao na kita karon. Nag awhag kanato sa pagtoo Kaniya, paghatag ug pagtugyan sa atong kaugalingon Kaniya aron kita dili mamatay sa kaulipnan sa sala ug “makabaton sa kinabuhing dayon” nga giandam sa atong Amahan sa kalangitan.
Usa ka tawo nga namatay napunta sa langit. Tuod man sa pultahan sa langit si san Pedro nagkanayon, “Makasulod kalang kung naa kay 100 points sa imong kaayo nga nabuhat sa yuta, u gang puntos mag depende sa kaayo nga imong nabuhat sa kalibutan, una kapa makasulod sa langit.” Busa ang tawo nag kanayon, “sa kalibutan usa ra jud ang akong asawa for almost 50 years ug wala jud ko naibog sa ubang babaye, siya ra jud hanggang sa dulo nga walang hanggan.” Ug si Pedro nagkanayon, “wow, wonderful, tungod niana aduna kay 3 points.” Mireklamo ang lalaki, “3 points rato? Kagamay ba…. Diay lain, didto sa yuta, nag sige kog simba ug maminaw sa wali ni Padre, mihatag kog supporta sa project sa simbahan ug nangalagad ko didto.” Si Pedro miingon, “kanindot ba ana, sige aduna kay 2 points anah.” Ang lalaki mireklamo napud, “ahhhh ka gamay raba diay sa points ato nga nabuhat ko! Diay lain, siyaro napud, sa buhi paku, magpakaun ko sa gigutom, nagpatukod ko ug kapuy-an sa biktima sa lunop ug sunog, ug gipatambalan naku ang balatian sa akong silingan. Pilay points ato?” Ug si Neor Pedro miingon, “Wow very good kaayo ka, naa kay 5 points ato nga gibuhat mo.” Miingon ang lalaki, Unsah! Pastilan, kun mao kana mag-agad nalang ko sa kaluoy sa Dios aron ko makasulod niini sa langit.” Ug si Neor Pedro miingon, kun mao kana nakakuha kag 100 points anang gipamulong mo.”
Ang pagkamanggiluloy-on sa Amahan sa kalangitan, nag dasig kanato sa atong tagsa-tagsa ka kasingkasing, nga ang atong Amahan andam mupasaylo ug mumahal kanato sa kanunay. Ang Amahan nga nagpadala sa Iyang pinanggang Anak, aron mag-uli sa nagkabungkag nga relasyon sa Ginoo ug sa piniling katawhan, ug unta dili nato kini sayangan ug abusahan ang pagkamanggiluloy-on sa Amahan nga iyang gitanyag kanato. Hinaut pa unta
Saturday of 3rd week of lent Unsa man ang atong klase sa pag-ampo? Diha sa ebanghelyo duha ka tawo ang gipakita sa sambingay kun unsa ang pagka maayong tawo atubangan sa Dios diha sa pag-ampo. Ang pagka pariseo ug ang pagka kubrador sa buwis. Ang kinaiya sa pag-ampo sa Pariseo hangad kaayo sa Dios, dili makabalo pag yukbo, apan dili man siya dautan, gani memorize niya ang mga balaud busa may dakung pag-ila siya sa Dios kay sa kubrador ra sa buwis. Ang kubrador sa buwis wala kaayo kabang-gaagan sa mga balaud sa Dios apan man kinaiya sa pagrespeto ug tungod niini makita ang iyang pag ka mapaubsanon atubanagn sa Dios.
Sa katapusan ang gidungog sa Dios mao ang kubrador sa buwis kay miangkon man siya atubangan sa Dios sa iyang mga kakulangan ug sala nga nabuhat, nga wala makita nato sa pariseo. Ug si Hesus mismo nag-ingon ngano nga ang kubrador sa buwis ang gikahimot-an sa Dios; “Kay ang tanan nga mag pataas sa iyang kaugalingon ipaubos, ug ang tanan nga magpaubos sa iyang kaugalingon ipatas.”
Usahay diha sa atong mga pag-ampo grabi ang atong pag-ampo sa mga tawo nga unta sila makaamgo na sa ilang sala nga nabuhat apan kita mismo nga nag ampo dili muapil niini kay tan-aw sa atong kaugalingon nga wala na kitay sala. O dili kaha nga sa atong pag istorya ngadto sa ubang tawo nga nakita natong kahimtang sa usa ka silingan, kita dayon mu-judge ug muingon, “ nga maaju ra, da gaba,” imbis ang pagsabot ug pagtabang kanila nga nakahimo ug nasayop nga binuhatan. O dili kaha kun makita nato ang makasasala nga mikalawat, ug dayon kita muingon ug mulibak, “oi mibalik ang iro sa iyang sinukahan,” imbis nga pagpasalamat sa DIos sa pagkausab ug pagbag-o sa usa ka makasasala balik sa simbahan. Niining panahon sa kuaresma susihon ta ang atong pag-ampo sa Ginoo kun kini mapaubasanon ba sama sa kinaiya sa kubrador sa buwis o mapahitas-on ba nga sama sa Pareseo. Mangaliyupo kita Santa Maria, siya nga gisangunang mahimong Inahan sa Dios, mapaubsanong midawat sa kaakuhan, wala maghinambog, hinunua siya namulong: “Matuman diri kanako sumala sa Imong pulong.”
Ang Ginoo nagtudlo kanato nga mahimong sama kita sa kinabuhi sa kubrador sa buwis ug ilabi na diha sa kinaiya sa pag-ampo sa kubrador sa buwis. Gusto niya nga maantigo kita mudawat; una, nga ang tanan nga anaa kanato karon naggikan sa Dios. Ug kita nga mahitumpawak o mahagbong sa sala, dili tungod kay huyang kita nga mga tawo, pero tungod kay wala kita maantigo sa pagduol sa Ginoo aron pag pangayo ug tabang. Naluwas kita dili tungod sa atong kakayahan apan tungod sa pagkamaluluy-on sa Dios. Ika duha; nga sa pag-ampo una gayod ang pagtanaw sa atong kaugalingon nga kita makasasala ug andam kitang musunod sa kabubut-on sa Ginoo, ug kini ang pagbaton sa kinaiyang pagka mapaubsanon atubangan niya nga unang nagmahal kanato.
Usa ka barkong nalunod sa dagat, ug duha ra ang survivor. Sa ilang pag languy na padpad sila sa usa ka isla nga gamay.Walay mahibalo kun unsay mahitabo sa ilaha, sila nag kasabot sa pag-ampo nalang sa Ginoo. Aron mahibaw-an kun kinsa ang gamhanan ug gidungog nga pag-ampo, ilang gi divided ang isla sa makaduha. Ang unang lalaki nag ampo nga aduna siyay makaun, ug pagka ugma aduna nay usa ka kahoy nga mitubo ug namungag daghan. Apan sa pikas ang lalaki wala gayod iyaha. Busa human sa usa ka semana nag-ampo napud siya ug usa ka makauban sa isla, nga usa ka babaye, ug tuod man pagka ugma, ang usa ka lalaki adunay babaye, apan ang pikas wala lang gihapon. Busa nag ampo siya nga aduna siyay balay, pagkaun, ug sinina, ug pagka ugma anaa na, apan ang pikas wala lang gihapon. Sa katapusan nag ampo ang unang lalaki ug barko, ug pagka ugma adunay baruto sa iyang kiliran. Busa naka decide ang unang lalaki nga mubiya siya sa isla ug biyaan niya ang ika duhang lalaki. Sa kalit may tingog ga miingon, “Oi doh! nganong biyaan man nimo ang kauban mong lalaki?”ang unang lalaki nagkanayon, “tungod kay wala dunggaang iyang mga pag-ampo samtang ako gamhanan mag-ampo. “Sayop ka, ang imong pag ampo wala madungog, apan ang iyaha. “Ngano man? Kay ang iyang pag-ampo kay para sa imuha nga unta madungog unta ang tanan mong pag-ampo.”
Friday 3rd week of Lent
NG DAHIL SA PAG-IBIG
Higugmaa ang Dios sa tibuok mong kasingkasing, sa tibuok mong kalag, ug sa tibuok mung salabutan, ug sa tibuok mong kusog… Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon.
Ang kasuguan sa Ginoo naglangkob tanan diha sa Gugma. Gugma sa Dios makita diha sa paghigugma sa imong isigka tawo, u gang pagmatuod sa gugma sa nimo sa Dios anaa sa imong paghigugma sa imong isigka tawo. Ang maong Gugma sa Dios nagpasabot usab ug paghatag sa kaugalingon ngadto sa uban (giving of oneself to others). Tinuod maglikay kita sa mga butang nga maka pasakit sa Ginoo. Apan usahay maalinggat kita sa gugma sa Dios diha sa atong binuhatan. Nahatag moba ang imong kaugalingon sa uban? Nahatag moba ang imong kaugalingon sa kinatibuk-an? Basin baya tunga2 lang sa ang gihatag nato sa Ginoo kay gusto pa kitang magpaka sasa sa kalibutanong kalipay. “Unja nalang Lord kun masakit ko, unja nalang Lord kun magkandalisud nalang ko, unja nalang Lord kun hapit naku mamatay. Ang mga pag unja-unja nato sa gugma sa Dios nga wala mag unja-unja sa atong mga panginahanglan.”
Ang Ginoo angay hatagan sa atong kinatibuk-an nga pagmahal kay siya tibuok pud nagmahal. Dili 99.9% but 100% ang atong ihatag sa Ginoo. Tibuok mong kasingkasing, tibuok mong hunahuna, tibuok mong kusog, tibuok mong hunahuna ihatag ko kanimo Oh Dios ko! Ug kini gibugkos sa ika duhang sugo sa paghigugma sa imong isigkatawo sama sa imong paghigugma sa imong kaugalingon. Tinuod kahibalo kita mahigugma sa atong kaugalingon, palamian paman gani nato kini, paliton ang gustong butang, ipa Vicky bello paman gani nato, ipa transplant, mukaun ug muinum sa maka pa guapa ug guapo sa atoa. Apan kinahanglan mag bantay kita kay basin nasubrahan kini ug mahimo nakita selfish o kaugalingon ray gipalami apan ang relasyon sa uban nagka gubot, nagka maot, nagkabungkag, nagkalanrakas, nagkalayo. Mao bitaw nga ang basis sa paghigugma sa atong silingan mao ang atong kaugalingon, sama sa atong pagpalami sa atong kaugalingon, ato usab palamian ang atong relasyon sa atong isigka tawo. Unta sa atong mga binuhatan ang dagway ni Krsito Makita unta sa atoang paghigugma sa Dios nato ug ang atong paghigugma sa atong isigkatawo. Tinuod likayan gayod nato ang pagpasakit sa uban, ang pagpangaway, ang pagpatay, sama sa giyera sa Muslim ug sundalo sa Mindanao nga naka kutlo ug daghang kinabuhi both party. Hinunua ihatag ang kaugalingon sa uban sama nga gihatag ang kaugalingon ngadto sa Dios.
Daghang mangutana naku, Dre nganong nagpari man ka? Ug mutubag ko sa ilaha, Dahil sa Pag-ibig. Ang gugmang gipadayag sa Dios sa akong kinabuhi nga sa tanang mga kalisud ug hilak wala gayod ako niya pasagdi. Busa ang balos ko lang mao ang paghalad sa sa akong kaugalingon diha kaniya sa pagkapari tungod sa gugma. Ug walay laing ikahatag ko’g balik kaniya mao ang gugma ngadto sa uban, sa abot ng makakaya, hanggang sa dulo ng walang hanggan. Amen!
Dalaygon ang Dios
3rd Sunday of Lent B
Jn 2: 13-25
Sa atong mga pagbasa karon nagsubay kita sa sugo sa gugma sa Dios dinhi kanato. Sa unang pagbsa gipadayag ang napulo ka sugo sa Dios nga magpahinumdom sa mga Israelita kaniadto kun kinsa ang Dios sa ilang kinabuhi. Nga Siya ang Dios nga nagluwas kanila sa kaulipnan sa Ehepto ug gitagaan ug bag-ong kinabuhi nga subay sa gugma sa Dios. Magpahinumdom kanila sa iyang pulong nga nagkanayon, Ex 20, 1 “Ako ang Ginoo nga inyong Dios nga nagkuha kanimo gikan sa Ehepto diin kamo naulipon.” Ug human niini iyang gisaysay ang mga sugo, ug gisumarize nato kini, una nga kinahanglan siya ra ang higugmaon nimong Ginoo ug walay nay lain pa, ug ang ikaduha mao ang paghigugma sa imong isigka tawo. Ug kining napulo ka sugo sa Ginoo nagpadayag sa iyang gugma kanato iyang katawhan, ug magsilbing gabay usab nato sa pagsunod sa gugma sa Dios.
Ug sa ika duhang pagbasa nagpamatuod sa maong gugma sa Dios diha ni Kristo nga nagpakatawo, nakig uban kanato, nagsakit ug nag-antos para kanato, ug namatay sa krus tungod sa iyang gugma kanato, diin tungod sa krus gitubos Niya ang kalibutan. Ug siya nga nagpakamatay sa krus naghatag nato ug bag-ong panagway sa matuod nga gugma sa Dios kanatong iyang mga pinangga, ug wala niya kini mahayi.
Sa atong ebanghelyo una makita nato ang panagway diha sa temple mga mamaligya ug baka, karnero ug kanding para ighahalad sa mga tawo diha sa temple. Anaa usab ang mga mag-aalili ug kuarta, money changer. Ug kini maoy nakapa subo ni Hesus sa pagbugalbugal sa balay sa Dios, ang templo, nga nahimo ng baligyaanan og ighahalad ug taguanan sa mga dautan. Ug si Kristp nga puno sa kadasig sa gugma sa Dios, ug nagdilaab ang iyang gugma sa Amahan, “naghimog latigo nga linubid ug giabog niya ang tanang mananap, mga karnero, ug mga baka ngadto sa gawas sa temple. Gilimbuwad ang lamesa sa mangingilis ug kuarta, ug gisalibay ang ilang sinsilyo.” Ug unya si Hesus miingon, “Ayaw ninyo himoang merkado ang balay sa akong Amahan.” Dinhi nakita ang dakung pagmahal ug respeto ni Hesus sa balay ampoanan, diin nahimo nilang lugar sa ginansiya ang templo imbis lugar nga pag-ampoanan.
Kita kaha sa atong pag-anhi sa simbahan nagrespeto bas kita, unsay atong gidala? Nagdala ba kita sa kinatibuk-an natong kaugalingon ngadto sa Dios? Or ang ato lang ginancyas ang gidala. Kun sa atong mga pag-ampo ginansiya ra ang hisgutan taphaw kini ug posibleng malimbuwad usab kini… “Ginoo makadaug gani ko ug luto magpamisa jud ko ug mag dagkot ug dako jamong kandila, kay kun dili, dili naku musimba… Kana bang muhangyo ta sa Ginoo nga may condition o ginansiya. Musimba na jud ko Lord kun maaju na sa sakit ang akong asawa… unya bitaw kay wala naaju ug migrabi mangluod dayon sa Ginoo ug dili na mag-ampo… Ug kini ang kahigayunan nga malimbuwad kita sa sayop natong gituohan sa Ginoo. Apan dili usab nagpasabot nga dili na kita magdala sa atong gustong pangayuon sa Dios, kitang tanan magdala unta sa atong mga halad ngadto sa talad-kan-anan sa Dios diha sa Simabahan. Apan sa atong paghalad, kinatibuk-an ug walay condition or ginancya ang nagpahipi niini. Kay ang paghalad sa Ginoo sa iyang kinabuhi, puno man sa sacripisyo tungod sa iyang pagmahal kanato. Gilimbuwad ang halad nila nga baligya kay ilang kaugalingon ra ang gihunahuna ug ginancya lamang. Nawala ang kabilihon sa temple nga lugar sa paghalad sa dakung gugma sa tawo ngadto sa Dios.
Human maabog ni Hesus ang mga tawo nga naglantaw lang sa ilang ginancya, siya gipangayuan sa mga tawo sa iyang katungod sa pagbuhat niini sa ilaha. Ug giingnan ni Hesus sa sila nga “gugb-a ang templo ug tukuran ko kini sulod sa 3 ka adlaw. Apan wala kini nila masabti kay ang espirituahnon aspeto naman ang iyang gipakita sa mga tawo. Nga human malimpyo ang temple Siya ang mupuli niini sa pagsacripisyo, pag-antos ug pagpakamatay sa krus tungod sa iyang dakung gugma. Gustong ipaabot ni Kristo kanato nga ang atong paghalad, magsumikad sa tiunay nga paghalad nga mao ang pagtahan sa kaugalingon para sa kadaghanan. Ang paghalad ni Kristo sa iyang kinabuhi para sa tanan, ug kini mapamatud-an diha sa kamatayon niya sa Krus. Ang krus nga nahimong symbol sa gugma sa Dios nga naghalad sa iyang kaugalinmgon para sa iyang minahal nga mao kita. Sukwahi sa gihalad sa mga tawo nga ginancya ug kaugalingon lamang ang gipakita. Ug Tungod niini, wala kini makita sa mga Judeo ug pareseo, ug nahimong kontra si Hesus kanila ug buot nilang patyon sa krus. Kay para kanila ang paghalad taman lamang sa unsay halin nimo ug ginancya sa baligya or imong abot. Apan para kang Hesus ang tinuod nga paghalad mao ang pag sunod sa iyang kasuguan sa gugma, ang napulo ka sugo. Ug gipamatud-an kini ni Hesus.
Niining panahon sa kuaresma, ato untang makita ug masinati ang matuod nga paghalad, dili ang unsay ginancya nato, apan ang kinatibuk-an kaugalingon. Sugdan ta kini sa pagsunod sa napulo ka sugo sa Dios. Ang paghigugma sa Dios labi sa nga tanan, ug paghigugma sa imong isigka tawo sama sa paghigugma sa imong kaugalingon. Kun may panahon man nga nakalapas kita sa kasuguan sa Dios, ang Ginoo nagpaabot sa atong pagbalik kaniya, diha sa kumpisalan. Muduol unta kita kaniya ug makig-uli sa iyang gugma ug musunod na sa iyang kasuguan sa gugma. Kansang gugma, mulungtad hangtud sa kahangturan. Amen.
Thursday of the second week of Lent
LAZARO
Ang atong ebanghelyo karon kinutlo ni San Lukas (16:19-31), mahitungod sa datu nga tawo ug ni Lazaro. Ang datu sa maong sambingay gihukman dili tungod sa iyang kadatu. Si Lazaro gihatagan ug ganti dili tungod sa iyang kapubrihon. Ang sambingay usab dili nagpasabot nga bahandi makadaut ug dili maayo. Ni ang sugilanon ni Lazaro dili nagkahulugan nga gidasig kita sa pagka kabus.
Ang datu gipaantos sa impyerno tungod kay sa iyang pamatasan nga wala manumbaling sa panginahanglanon sa uban, bisan tuod naay siyay matabang niini. Kaugalinog ray iyang gihunahuna ug wala sa uban nga nanginahanglan sa iyang pultahan. Iyang gisayangan ang kahigayunan unta nga maka tabang sa uban bisan kaya niya kay datu man siya. Ing-ani baka pud ang atong kinaiya nga aduna unta kitay mahimo ug matabang sa uban nga nanginahanglan, apan tig-a kita sa atong kasingkasing sa pagtabang kanila? Gihatagan kita og dagahang bahandi sa Ginoo. Ang bahandi dili lamang sa kuarta apan ang unsay anaa kanimo nga mahatag unta sa uban nga nanginahanglan, sama sa oras, panahon, butang, pamatasan, talento, skilo, ug uban pang anaa nimo karon nga abunda ka. Giunsa mo man kini paggamit?
Sa sugilanon sa datu ug ni Lazaro, ang bahandi sa datu maoy naka pa buta sa datu nga wala niya tabangi si Lazaru bisan naa siyay mahimo. Kini nagpahinumdum kanato niining panahon sa Kuaresma kun ang bahandi ba nga gihatag sa Dios kanato gigamit ba sa maayo ngadto sa uban. Kinsa kadtong gihatagan ug daghan, gihatagan usab ug kahigayunan nga muhatag sa uban pagbalik. Ang bahandi dili gamiton sa kaugalingong katagbawan lamang, apan sa pagpaambit usab niini ngadto sa uban aron madawat usab nato ang walay katapusang bahandi didto sa Langit kauban ang Dios nga tinubdan sa tanang bahandi.
Ginoo tabangi kami sa paggamit sa among bahandi aron makita namo ang daghang Lazaro sa among palibot. AMEN
2nd Sunday of Lent – Year B Gen. 22: 1-2, 9-13, 15-18; Ps.116:10, 15, 16-17, 18-19; Rom. 8:31-34; Mk. 9: 2-10
ANG PAGKAUSAB
Usa ka gabii niana samtang nag tanaw ko sa PBB, nalingaw ko sa dihang ang housemate nag himo ug task nga love story drama, samtang naghimo sila niaanang task nila wala nila damha nga musulod sa exsina si Mr. John Lyod Cruz sa ilang balay, dala ang magic flakes. Gikilig ang mga babaye nga housemates, ug ako nalingaw sa ilang reaction pagka kita ni John Lyod sa personal… na shock sila… nausab ang ilang panagway… nag blush… gi kilig ug wala ka tingog… Dili ba mao kini ang typical nga reaction nato kun makita nimo ang imong minahal or crush or giganahang tawo nga sanag kaayo ang panagway… ingon sa adunay mabag-o kanimo. Murag ma transfigure ka kun naa siya. What if si Kristo kaha mismo ang magpakita nato karon sa nagkadaiyang drama sa kinabuhi, may mabag-o o mausab ba kaha sa atoa? Unsa kahay reaction pud nato? Ma shocked kaha kita? Mag blush, o ba kaha murag wala lang, walay nausab?
Sa atong ebanghelyo karon, nag hisgot mahitungod sa pagka usab o transfigure sa panagway ni Hesus nga nakapamangha sa mga apostoles, ug matud pa sa ebanghelyo pagkakita nila kang Hesus nga nabag-o ang panagway niya, wala na mahibalo sa unsay iyang isulti, sanglit nalisang man sa panan-awon. Apan ang maong kalisang mao ang paghikurat sa subrang kadan-ag ug kaputi ug pagka usab sa panagway ni Hesus.
Sa kinabuhi nato, gusto kitag kausaban, gusto kitag kasanag sa atong pagpakabuhi, gusto kitang mabalaan sa kasanag nga sama kang Hesus. Kitang tanan naghandum usab ug pagkausab sa atong panagway sa kinabuhi og mahisibo sa panagway sa matarung ug malipayong kinabuhi ni Hesus. Ug kining tanan nakab-ot ni Hesus kay wala man niya talikdi ang mga kasakitan ug mga pag-antos. Human sa iyang kasakitan ug kamatayon sa krus, ang pagka banhaw mibalos dayon human sa tulo ka adlaw. Wala nagpabilin sa kasakitan, apan wala pud talikdi ang pag-antos. Ug human niini ang pagkabanhaw niya nagpahayag sa tinuoray nga plano sa Dios, ang kaluwasan sa tawo. Nga sama kaniya, kita usab angayan mag-antos ug mamatay apan mabanhaw uban kaniya sa katapusan.
Sa atong kinabuhi, adunay hingpit nga pagka bag-o sa panagway kun sa atong kinabuhi, atong gidawat si Kristo, bisan diha sa kalisud ug giatubang nato kini ug wala isalikway. Kay kining tanan magdala kanato sa kabag-ohan ug pagkausab sa atong kinabuhi, uban si Kristo.
Ang pagkausab sa iyang panagway mag hagit kanato nga ato pud untang bag-ohon ang panagway sa atong kasingkasing pinaagi sa paghinulsol sa sala, pagka matarong nga kinabuhi ug pagsubay sa mga pagtulon-an ug sugo sa Ginoo. Ug mahitabo kini kanato kun sa kanunay atong ipunting sa atong kinabuhi si Kristo, ug mapamatuod nato diha sa atong mga binuhatan binuhatan.
Usa ka 50 anyos nga babaye ang gidala sa ospital aron maoperahan ang daot nga kasingkasing. Samtang siya gipakatulog pinaagi sa anesthesia, ang anghel sa kamatayon mipakita kaniya. Sa tumang kahadlok, gipangutana niya ang anghel kon panahon na ba sa iyang kamatayon. Apan ang anghel sa kamatayon miingon kaniya, “Relax lang misis kay duna ka pay 30 anyos sa imong kinabuhi ning kalibutan.” Nalipay kaayo ang babaye. Nagmalamposon ang operasyon sa kasingkasing sa babaye. Apan wala dayon siya mogawas sa ospital. Nagpatawag siyag doctor nga mopataas sa iyang ilong, mopakuha sa bilbil sa iyang lawas ug mopaputi sa iyang panit. Sa iyang hunahuna, puslan man nga duna pa siyay 30 anyos ning kalibutanan, magpa-sexy lang una siya.
Human sa duha ka semana, pwerte nang gwapaha sa maong babaye ug andam na siya mogawas sa ospital. Apan sa unsa bang pagkahitaboa nga samtang nagpaabot siya sa iyang driver didto sa may gate sa ospital, naligsan man siya sa ambulansya ug namatay.
Didto sa langit nakita niya ang anghel sa kamatayon. Iya dayon kining gisukmatan sa pag-ingon: “Nganong namatay man ko nga nag-ingon ka man nga duna pa koy 30 anyos sa kalibutan?” Ug mitubag ang anghel sa kamatayon, “Unsaon man nga sa sobra nimong kagwapa, wala nako makabantay nga ikaw diay tong naligsan sa ambulansya!”
(story inspired from the homily of Fr. Abet Uy)
Mamalandong kita niining panahon sa Kuaresma, ang tanan unta nga anaa kanato panagway man o butang ug kinaiya, isalig nato sa Dios, ipasubay diha Kaniya lamang. Ug sama ni Abraham sa unang pagbasa, diin nakita sa Dios ang iyang pagka masinugtanon diin wala niya ihikaw ang pinaka pinangga niyang bugtong anak nga si Jacob; dili usab kita hikawan sa Ginoo sa atong mga gipanghangyo aron ang hingpit nga kabag-ohan musanag sa atong kinabuhi. Isalig ang tanan sa Dios kay dili kita niya pasagdan, ug hatagan kita niya sa atong panginahanglan. Ug unta dili kita magdumili sa pagtugyan ang atong kinabuhi ngadto sa iyang Anak nga si Kristo Hesus. Kini tungod kay kita ang iyang mga pinanggang anak, “Ikaw ang pinangga kong anak…” Musalig kita kaniya, ug kini maghatud kanato sa kabag-ohan o kausaban sa atong kinabuhi uban kang Kristo.
Dalaygon ang Dios!
Saturday of the 1st week of Lent - B
PASAYLOA UG HIGUGMAA ANG KAAWAY Siguro halos kanato naka sulay na nga adunay gikaaway ug gidumtan. Unsay gibuhat mo kanila? Usa ka higala naku mi share naku nga’ “Dre lamia lagi sumbagon ng tawhana aron makaamgo ba, lagot jud ko dre as in kay gisurikbot niya akong uyab, gusto jud kong mubalos…” Naka sulay naba mo nga ing-ani injung reaksyon sa tawon g gikalagutan mo? Peroi kun imo pud kanang buhaton ang pagbalos, does it stop kaniya sa pagbuhat ug dautan, or just gipalala mu lang kini ug dugang away pa?
Sa atong ebanghelyo karon nagkanayon, “Higugmaa ang inyong mga kaaway, ug pag-ampo kamo alang sa mga tawo nga nagpasipala kaninyo, aron mahimo kamong mga anak sa inyong Amahan nga atua sa langit.” Sa tinuoray baya dili sayon ug dali ang pagpasaylo sa tawong nakasala kanimo, lisud jud tawn nah, kay ang uban mupatay paman gani. Pero nganong magpasaylo man ta, nganong dili man lang mubalos? Tungod kay mao kini ang buhat sa Dios nga angayan natong sundon nga iyang mga pinanggang mga anak. Kay siya mismo nagpasaylo sa mga nakasala kaniya, tungod sa gugma ug kalinaw. Tungod kay ang iyang buhat mao man ang paghigugma, bisan sa mga tawong nasuya ug naglagot kaniya. His love is unconditional, diin iya mismong kinabuhi gihalad para sa tanan. Love for me is the only soluition sa mga kagubot sa atong nasud. Ug sugdan ta kini diha sa pagpasaylo sa nakasala kanato. Kay ang Ginoo nahigugma kanato sa hingpit. Siya hingpit, busa kita usab magmahingpit sa iyang gugma. Mao kini ang gusto sa Dios nga bisan sa kalisud sa pagbuhat niini, kita maantigo gihapon sa pagpasaylo sa atong kaaway ug paghigugma kanila.
May muingon, Dre dili man ko Ginoo, tawo raman ko nga adunay pagbati nga makapasakit sa akong kaaway. Ug ako usab mutubag kanila, mas doblihon pa gani nato ang pagpaningkamot sa pag pasaylo sa nakasala kanato kay ang Ginoo gani naningkamot magpasaylo para ipakita kanato nga siya bisan Ginoo ug tawo sa hingpit, ang iyang gugma ug pagpasaylo ikahatag usab sa hingpit ngadto sa iyang minahal.
Ang mga Santos aduna usab kahuyangan ug kalagot sa uban nga nagpasakit kanila, apan mas gipalabi nila ang sugo sa Ginoo ang pag higugma ug pagpasaylo sa nakasala kanila, bisan pa ang kinabuhi pa ang ihalad nila, aron lang pagpakita sa dakung pasaylo sa Dios.
Hagit nato nga kita andam ktang magpasaylo sa mga tawong gikalagutan nato. Kay ang Ginoo nagkanayon, “Higugmaa ang inyong mga kaaway, ug pag-ampo kamo alang sa mga tawo nga nagpasipala kaninyo, aron mahimo kamong mga anak sa inyong Amahan nga atua sa langit.” Si Maria nga Birhen ang mahimo natong modelo sa pagkamasinugtanon sa Dios diha sa paghigugma ug pagpasaylo sa nakasala kanato. Dalaygon ang Dios.
1st Sunday of Lent year B
Tentasyon
Ang sugilanon sa tentasyon sa atong Ginoo didto sa kamingawan sibo kaayo sa atong pagsaulog sa unang dominggo sa kuaresma. Ang simbahan nag-aghat kanato sa pag adto usab sa nagkadaiyang kamingawan nato sa atong kinabuhi diin kita usab gi tental sa kontra nato nga mao ang yawa. Ang tentasyon kabahin sa kinabuhi sa tawo. Apan bisan kabahin kini, mag pasulabi gihapon kun giunsa ni nato pag atubang. Naglikay ba kita sa tentasyon o nagpadala ba kita niini. Aduna ba kitay igo kaisog sa pag sagubang sa tentasyon?
Si Kristo dili exemted sa tentasyon, diha sa ebanghelyo ni San Marcos bisan dili kaayo detalye ang tentasyon ni Hesus kang San Marcos, nga lahi sa ubang ebanghelyo, apan dinhi gipakita nga siya gitental ug gisamok usab sa yawa. Apan dinhi iyang gipakita nga sama kaniya aduna kitay katakos sa pagsalikway sa tentasyon sa yawa, tungod sa atong pagka binunyagan. Diin sa panaad sa bunyag nga atong nadawat atong gisalikway ang yawa ug ang iyang dautang buhat. Ug dinhi sa maong bahin sa ebanghelyo gipakita diha sa iyang pagpuyo sulod sa 40 ka adlaw sa kamingawan nga ang tentasyon mabuntog sa atong dakung pagtoo ngadto sa Dios pinaagi sa atong makanunayong pag-ampo ug paghinulsol.
Sa atong modernong panahon nagkadaghan na usab ang temtasyon, nagka advance paman gani. Ug usahay kun dili kanunay kita mahitumpawak sa hangyag sa yawa. Diha sa pamantalaan, sa radio o TV, sa modernong gamit nga maayo ang tumong sa paghimo apan usahay gamiton na sa kadautan (Ex. Cell phones, money, internet, etc.) Gani apil na usahay sa atong pang-adlaw-adlaw nga kinabuhi, sama sa “pagpangupit sa pitaka ni nanay o tatay para pang load sa cellphone; pagbagutbot kung suguon, pag huboghubog imbis mutabang sa galastuon sa pamily, pag pangabit, pagbisyo, pagpanglibak, pag butang-butang sa uban, ug uban pa nga sala natong ginabuhat.” Matud pa sa akong kailang pari “ang hangyag sa yawa nindot og lamina, apan makadaut.” Nga kun dili ikaw mag bantay ikaw jud madala sa tentasyon.
Apan si Hesus naghangyag usab ug pamaagi nga madumilian ang tentasyon, ug kini diha sa pag-ampo ngadto sa Dios, pagpamalandong sa iyang pulong, ug pagduol sa sakramento sa pakighiuli (Kompisal). Kini ang walay pagkadaan nga pamaagi, diin maoy gitudlo kanato sa atong Ginoo. Aduna kitay katakos nga magdumili sa tentasyon sa yawa ug magmadaogon batok sa gahum ni Satanas. Ug masugdan ta diha sa hugot nga pag-ampo ug paghinulsol og kumpisal sa atong mga sala. Kay siya nagkanayon nga “hinulsuli ug biyai ang inyong mga sala ug tuohi ninyo ang Maayong Balita,” Mk. 1:15. Diin mao usab kini ang pulong nga gilitok sa pari nianang unang adlaw sa kuaresma panahon sa pagpamadlis sa agtang og abo sa mga tawo, sa miyerkules sa badlis; “Paghinulsol ug tuo sa ebanghelyo.”
Niining panahon sa kwaresma, moduol kita sa sakramento sa kumpisal ug ihalad nato ang atong mga sala ngadto ni Kristo. Ug uban sa pasaylo sa Ginoo, madawat usab nato ang dugang grasya ug kusog nga mao unyay’ atong gamiton sa pagpakigbatok sa matag tentasyon sa atong kinabuhi.
Panahon kadto sa examination sa klase ni Mark, ug nasangit siya sa pangutan nga lisud kayo. Unya may nadungog siyang hinay nga tingog, “Tanaw sa papel sa imong tapad nga si Jane; honor student baya siya ug kanunay sakto ang tubag.” Ug si Mark milingi sa iyang tapad nga si Jane ug nangopya sa uban nga tubag sa exam. Ang maestra naka bantay nga nangupya si Mark ug wala siya magkatuo sa iyang nakita nga nabuhat kadto ni Mark, kay nagtuo sila nga si Mark Honest nga bata. Panahon na nga kolektahon ang papel sa exam, nabantayan sa maestra nga adunay kalibog sa ilalum ang gibati ni Mark kay wala man dayon niya gihatag ang papel ug naghinoktok. Human sa iyang pagduko, mibarog siya ug iyang gigisi ang iyang examination paper. Sa sinugdan nagduhaduha pa siya, apan nakaamgo siya nga maayo pang ma zero sa test kay sa tawgon siyang dishonest student. Gitawag siya sa maestra ug giingnan, “Nagtan-aw ko nimo ganiha ra Mark, ako kang pahibal-on nga nalipay ug proud ko sa imong gibuhat karon. Karon nakapasar ka sa labing dakung examination sa kinabuhi kay sa imong examination sa spelling.”
(The story is from The Storyteller’s Minute by Frank Mihalic – translated to bisayan by fr. junjie)
February 24, 2012 Friday after Ash Wednesday
“Naghunahuna ba diay kamo nga magsubo ang mga dinapit sa kombira sa kasal samtang ang pamanhunon uban pa kanila? Dili gayod?” Mt 9, 15
Ang kasal mao ang usa ka dakung bangkete sa kinabuhi sa tawo, daghan ug kaun ug sadya ang tanan. Apan ang bangkete nga gihisgutan ni Kristo nga wala pa magpuasa ang mga apostoles mao nga si Kristo nakig uban pa kanila. Kay si Kristo man ang pamanhunon. Aduna may kasakit ug sakripisyong pagahimuon sila nianang adlaw sa pagpuasa, apan ang mga apostoles mas kalipay nila ang pakig-uban kang Hesus nga labing halangdon kay sa pagsunod sa balaod sa mga Hudeo. “Magpuasa ba diay kun anaa pa ang pamanhunon…” Ang kalipay sa mga apostoles mas gipalabi nila kay si Kristo uban pa nila, ug muabot ang panahon nga si Kristo wala na sa ilang tungod, sakiton ug mag-antos sa krus kini pagabation nga kasakit nila usab ug maoy giandam ni Hesus, nga samtang nakig-uban sila kaniya magsadya sila, ug makigsuod kaniya.
Wala gisupak ug giguba ni Hesus ang pagpuasa sa mga Hudeo, apan mas gipakita niya nga ang tinuod nga pagpuasa dili taman lamang sa external nga ginahimo sa mga pareseo. Gustong ipakita usab ni Hesus kanila nga ang pagpuasa usa ka pagpugong sa kaugalingon, og dili taman lamang sa gawas nga bahin sa tawo nga angay sundon sa mga tawo o kaha ipasulabi nga balaod kay sa pagtabang sa tinuod nga panginahanglan sa uban. Dili lang taman sa pagdili pagkaun o mag hunger strike kita.
Para ni Hesus ang pagpuasa magdala nato ngadto sa kabag-ohan sa congkretong buhat sa kaluoy ug buhat sa gugma ngadto sa ubang nanginahanglan. Si Beato Juan Pablo dos nga kaniadto atong Santo Papa, siya nagkanayon nga “ang pagpuasa mao ang pakiguban sa mga gigutom, ug sensitibo sa mga pag-antos sa uban ug magtukmod sa pagka manggihatagon sa ilang tinuod nga panginahanglan.”
Karong biyernes sa kuaresma ang simbahan nagtudlo nato sa pagpuasa sa tinuoray dili lang sa pagkaun apan sa atong pamatasan usab ngadto sa uban. Kay ang pagpuasa pamaagi man sa paghinulsol, mapakita usab kini sa laing aspeto sa pagpuasa; sama sa pagpusa sa pagpanglibak o pagpanamay, pagpusa sa pagtanaw sa mga panan-awong makadaot dili lang sa moral nga aspeto apan magtukmod sa buhat nga dili maayo. Pagpuasa sa pagka tapulan, pagpuasa sa pagka bisyuso, ug uban pang mga kinaiya nga angay bag-ohon nato niining panahon sa kuaresma, aron ang tinuod nga pagka bag-o ug pagka banhaw atong kinabuhi makab-ot sa dayon. Ug sugdan ta diha sa pag-ampo, paghinuolsol, ug pagbuhat ug kaluoy sa uban.
Dalaygon ang Dios sa kahangturan.
pas-ana imong krus kada-adlaw ug sunod naku
February 23, 2012 (Thursday after ash Wednesday)
“Kon may buot musunod kanako. Kinahanglang nga magdumili siya sa iyang kaugalingon, magpas-an sa iyang krus sa tanang adlaw, ug musunod kanako.” (Lk 9, 23)
Kinsa bay’ ganahan mag sigeg pas-an ug bug-at? Mag stroller naman gani ang ubang bata sa kadaghang gipas-an nga libro run kay sa knapsack nga bag. Bata paku ug kaming manag suon mag kawos ug tubig ngadto sa balay sa akong anhing lola Pina. Layo-layo pud ang baktasan ug dala ang botelya nga daku nga karon kini ang sudlanan sa tuba. Duha kabuok pa usahay sa matag usa naming managsuon. Sa kagamay sa among bukton, bug-at kini para namu. Ug kada adlaw magkawos mi para imnunun. Bug-at jud ni siya para naku. Unja nia ang pulong ni Kristo nga “kinsa kadtong musunod naku pas-anon ang krus… ug sunod naku,” kun sa ako pang yano ug batang panghunahuna “hayahaya ba, bug-at na gani ang botelya ang gidala ko, ang krus naman hinuon ang pas-on… dili ko oi.”
Kasagaran dili jud ta ganahan mupas-an ug bug-at kay lagi bug-at man. Mas ganahan pa kita sa gaan ang pas-anon kontra bug-at. Apan ngano man jud pud nga ang ipapas-an sa Ginoo nga krus bug-at man? Nganong dili man gaan? Unsay naa sa bug-at nga wala sa gaan?
Sa among kaagi pagka bata nga magpas-an mi, amo ning buhaton kay sugo ni mama. Pero nakita naku karon nga kun dili pud mi magkawos bisag bug-at wala pud mi tubig nga mainum niadtong panahuna, kay wala paman kaniadto miniral water ug gripo ug dinpenser nga sama karon. Siguro para namu niadto bug-at kini, pero nakita naku ngano diay nga pas-anon ang bug-at, nga sama sa botelyang gi pas-an naming managsuon. Aron mabuhi ug makalahutay kami. Kada adlaw man tuod mi magkawos bisag bug-at, pero para naku niadtong panahuna mao kadto ang panahon nga mabuhi pami ug maka inum ug tubig. Wala mag lantaw sa kabug-at sa botelyang gidala, apan ang kadaghan sa tubig nga madala namong duha ka igsuon naku aron aduna mi mainum ug magamit sa pagluto. Ug tungod sa pag pas-an sa botelya nga bug-at naa koy panahon makig uban sa akong igsuon ug magdula ug tirador usahay, mamayabas. Sa pagpas-an ko sa bug-at nga botelya gikan sa lola naku maka bit-bit usahay pa’g mais o pan nga gikan ni lola. Gikan atong pagpas-an sa botelya sa tubig, nakakat-on ko nga dili ang kalisud ug kabug-at ang nakuha ko apan ang pagka masinugtanon ug ang kalipay nga dili kabayran. Ug kini ang gibitbit ko pagdako, sa mga kalisud nga gipas-an ko sa akong kinabuhi, gidumilian ko ang akong personal nga gusto nga gaan ra ang pas-anon ko, apan ang pagpas-an sa mga mabug-at nga krus sa akong kinabuhi, pamilya, personal nga issue, ug kapasidad, ug dayon sunod sa kabubut-on sa Dios, kada adlaw. Ug nakita ko ang kalipay nga dili ma express sa akong dughan.
Sa botelya nga gibitbit sa yanong pagkabata naku, nasugdan ang hiyas sa pagpas-an sa krus ug misunod ni Kristo.
“Ginoo tabangi ko sa kanunay nga mapas-an ko ang mga krus sa akong kinabuhi.” Amen
Ash Wednesday
Nakahinumdum ko nga usa ka pari nianang adlawa sa miyerkulis sa badlis nag-ingon. Dihay usa ka babaye nga sexy kaayo, baga ang make up ug naka high heel pa, murag gikan pa sa saloon ug muattend ug ballroom party. Samtang naglinya siya aron magpapadlis ug abo sa agtang. Smiling kaayo siya nga murag kaila ug suod sa pari, sa dihang iyang turno na aron magpabadlis sa agtang ug abo, mipahiyum napud siya ug mihunghung sa pari ug miingon, “Father ayaw dakua ha kay mada-ot ako make-up.”
Wow… diay usa ka babaye nga wala masayod nga sa abog siya gikan ug sa abog pud pauli. U gang gibuhat sa pari aron dili gyod niya makalimtan ang miyerkules sa badlis; gibaga niya ug badlis og abo ang agtang sa babaye gikan sa iyang agtang hangtud sa iyang ilong, ug nagkulis maot ang dagway sa babaye pagbalik sa lingkuranan kay daku kaaju iyang cross nga naka sapaw sa iyang make-up.
NGanong nagsaulog man ang simbahan sa miyerkules sa badlis ug nganong magpabadlis man kita sa atong agtang sa abo?
Ang miyerkules sa badlis mao ang sinugdanan sa 40 ka adlaw ug gabii sa kuaresma sa dili pa ang pagkabanhaw ni Hesus. Diin kitang mga katoliko, niining panahon gihagit sa pagbuhat niining tulo ka butang: Ang paghinulsol sa sala nga nabuhat, pagsakripisyo, ug paghatag ug limos. Ug kini makita sa atong mga Pag-ampo, pagpuasa, buhat sa kaluoy, ug pagbasol sa atong kasal-anan. Bisan tuod kada adlaw man kita mag ampo ug maghinulsol kun matuod nga katoliko, apan ang maong 40 ka adlaw sa kuaresma, mao ang kahigayunan sa pagbalik lantaw sa kinabuhing Kristiano nga atong gipuy-an, kun kita nahisubay paba sa dalan ni Kristo. Panahon sa pagpamalandong sa “Paschal mystery of Christ”, ang kasakitan, pagkamatay ug pagkabanhaw ni Hesus.
Sa karang testament ang mga propheta naghisgut ug pagpuasa ug pagbutang ug abo sa ilang lawas agig pagpakita sa tiunayng paghinulsol ug pagpinitencya sa salang nabuhat. Sama ni Propeta Job, 42: 6 “Busa naulaw ako sa tanan kong gisulti ug naghinulsol ako pinaagi sa pagbolibod ug abo.” Ug sa uban pang mga propheta nga matoohon sa Dios, ang mga Hudeo panahon ni Hesus, diin sila maggisi sa ilang gisul-ob nga sinina ug mag bodbod ug abo sa lawas ug muhilak sa kasaypanang nabuhat.
Sa bag-ong testament sama sa mga Hebreo 9:13 “Ang dugo sa mga kanding ug toro nga baka u gang abo sa sinunog nga nating baka isablig sa mga tawo nga dili hinlo sumala sa seremonyas, ug naghinlo kini kanila pinaagi sa paghugas sa kahugawan nila sumala sa seremonyas.”
Ug kini hangtud karon ginahimo gihapon nato ug diha sa pagpabadlis ug abo panahon sa Miyerkules sa badlis. Diin ang pari mulitok sa mga pulong nga “Hinumdumi tawo nga ikaw abog ug sa abog ikaw mobalik,” o bakaha ang laing pulong nga “Paghinulsol ug tuo sa ebanghelyo.” Kining maong sacramental usa kini ka timaan sa paghinulsol sa atong kasaypanan o kasal-anan nga nabuhat.
Niining panahon sa Miyerkules sa badlis, mahinumduman nato ang pulong ASH.
A- away from sinfulness.Ang panahon sa pagpahilayo sa kasal-anan ug kini diha sa atong makanunayong pagsimba, pagkumpisal, pagpamalandong sa ebanghelyo. Ang lukay nga gamiton nato nga gihimong abo, mao ang lukay panahon sa imaging pagbindita sa lukay. Diin kaniadto green ang color nga nag symbol sa kinabuhi, ug karon lawos ug brown na kini. Nagpasabot kini sa kamatayon sa kinabuhi sa tawo. Busa sa pagpakabuhi unta nato niining kalibutan sa kanunay unta kitang A-away from sinfulness, ang pagpahilayo sa kasal-anan. Ug niining adlawa gipahinumduman kita kun kamusta ang atong makanunayong pagpahilayo sa kasal-anan kun ato ba kining nabuhat?
S- Sincerity to repent.Ang kinasingkasing nga paghinulsol sa sala nga nabuhat. Pila kanato ang taphaw o peke ang pagpangyo sa pasaylo o napugos lang. Hagit nato nga sa atong pagvhi nulsol gikan sa kahiladman sa atong kasing-kasing nga sinsero sa paghinulsol.
H-Humilty.Ang pagkamapaubsanon. Sa atong ebanghelyo gisaysay ang hiyas nga pagabatonan unta nato, ug kini ang dili mapasigarbuhon nga tawo. “Kon ugaling motabang ka sa usa ka tawong kabus, himoa kini sa paagi nga bisan ang imong labingsuod nga higala dili masayod niini. Himoa kini sat ago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw sa imong gibuhat sat ago, moganti kanimo.”
Mao kini ang hagit diin kita makaingon nga nagpenitensya ta sa atong mga sala. Ug kita mahilayo sa sala 0r away from sinfulness. Si Jesus usab nagpahimangno nato nga kon ato ning buhaton atong buhaton sa hilom, ug sinsero nga paghinulsol ug mapaubsanon, gantihan kita niya.
Busa ASH, Away from sinfulness, sincere repentance, and humble in the eyes of God. Dalaygon ang Dios.
February 21, 2012
Tuesday of the 7th week of Ordinary Time Year B
(By Fr. Junjie Garcia)
Jas. 4: 1-10; Ps. 55:7-8; Mk. 9:30-37
“Bisan kinsa ang buot nga mahimong nga labing dako kinahanglan nga magpaubos siya sa iyang kaugalingon.”
Grade 4 ko kaniadto sa Talibon Central Elem. School. Samtang nag duwa-duwa ako kauban sa mga classmate naku. Adunay hambugero sa klase namo nga mag sige ug panungog naku. Daku siya ug gamay ako, mao nga dili ako makasukol kaniya. Kay dili pud naku batasan ang mangaway ug manugsug. Gisumbong naku siya ni Sir Godofredo ug iyang gibadlong ang lalaki, ug dayon wala jud ko kalimot sa iyang giingon naku,“Jie bulahan ang magpaubos kay siya ipataas ug ang magpataas ipaubos.”Sa sinugdan wala ko kasabot ato, apan gibati ko ang security sa iyang pulong nga maayo diay ang mapaubsanong taw okay walay gubot ang kinabuhi. Sa atong unang pagbasa karon nga kinutlo ni Santiago, siya nagkanayon“Sumala sa giingon sa kasulatan, ‘Kontra sa Dios ang mga mapahitas-on, apan maghatag siyag grasya sa mga mapaubsanon.’”Nga niadtong higayunan, ang grasya nga nadawat naku mao ang security nga ang tawong mapaubsanon ug dili mangitag gubot sa kinabuhi malipayon ug walay kontra.
Ug apil sa kinaiyang mapaubsanon mao ang pagka masinugtanon kanunay sa kabubut-on sa Dios. Siya naghulagway sa sama sa usa ka bata, diin anaa ang hiyas sa pagka masinugtanon. Para kanaku kani ang hagit nato karon, ang pag usisa kun kita aduna bay kasingkasing nga mapaubsanon, masinugtanon ug pagkamasaligong sa pagsunod sa kabubut-on sa Ginoo. Niini usab nga paghandum nato sa balaang nawong ni Hesus, magpakita ug magpahinumdum nato ang gibuhat ni Kristo Jesus nga siya nag mapaubsanon ug nag masinugtanon sa kabubut-on sa Dios Amahan, gipas-an ang cross tungod og alang sa iyang minahal nga mao kita.
Sa atong kinabuhi karon, nahimo ba kitang masinugtano o supakero sa sugo sa Dios? Nahimo ba kitang masaligon sa Ginoo o walay paglaum? Nahimo ba kitang mapaubsanon o nahimo kitang hambugero og mapahitas-on.
Sa ato untang pag usisa sa maong hiyas sa atong kinabuhi karon, mapaubsanon kita ug masaligon kita nga dili kita pasagdan sa Dios bisan paman sa atong pagkamakasasala ug mahinumduman nato ang himno sa salmo nato karon nga nagkanayon, “Itugyan ang inyong kabalaka ngadto sa Dios, ug lig-onon kamo niya.” Dalaygon ang Dios.
Pamalandong
ni Padre Junjie
First Monday of Ordinary week, Mk. 1, 14-21
Sem. Jose Anthony Garcia
“Come follow me, and I will make you fishers of men.” In our Gospel reading today, Mark presents us the call of the four fishermen who were called by Jesus to be his first disciples. When I was a kid, I love to do fishing at the fishpond located at the side of our neighbors’ rice field. I got big “pantat”, and ate it during supper time. To catch “pantat” or cat fish my dear friends takes time and demands patience. I can attest to this because many times we failed to catch fish no matter how we tried. Many of my friends, and I observed, when confronted with this situation would normally transfer to another place and wait once again for the fish to take the bait. But I waited together with my cousin, for he said: “Fish will come, just be patient.” And so we waited, and eventually caught fish. One thing I learned from that childhood experience is this: Don’t be too restless and quick to move. The fish will just come at the right moment when one is patient enough.
In catching people, patience is supremely important. In our areas of apostolate, we have lost so many people because we lacked patience in bearing with their human frailties and limitations. Repeated mistakes made us impatient to walk another mile.
Patience is the ability to wait or endure without complaint. It implies the bearing of suffering, provocation, delay or tediousness, with calmness and control. Patience implies that it is worthwhile waiting what it is possible to wait, like what we did in the fishpond (and what had just happen yesterday at Batinay, waiting for the priest amidst the heavy rain and no communication from Fr. Manol if he could come, but the people are hopeful and patiently waiting that a priest would come, and so it was Fr. Joe who came as substitute of Fr. Manol. A priest came amidst the heavy rain and difficult road just to celebrate the wedding Mass at their place).
In our society today or even in the seminaries, many people or seminarians want to obtain things right away without delay. More are impatient with long-term projects, or with time consuming solutions. “Nganong mag journal paman sa classroom nga pwedi raman sa private room?” We want instant solution, instant relief from pain or suffering, instant results. No one seems to have the time to wait or want to wait. “Kapuya pud ning sige ug eskwela oi, daghana pud ning basahuna oi dili ko kasabot, or dugaya pud mahuman ning pagka pari oi, kaparion naku, ka misahon naku.”
But in reality many things, by their very nature, take time. Plants and animals take time to grow. Those who submit themselves to GA or SD take time to understand or heal oneself.
In our years of formation we realize that becoming human is a lifelong process. And since it is a lifelong process it will come to us moment by moment, and we cannot force growth immediately. Many times, we experience the compulsion to get to somewhere, to be someone or to achieve something . . . quickly in just a click of our fingers . . . instantly. And so we become impatient . . . discouraged perhaps with ourselves, and as a consequence many times we force our own process of growth. We have to free ourselves from this almost irresistible compulsion . . . this yearning for instant growth. Apan sa unsang pama-agi? -To be at home with ourselves. God loves us at the exact stage we are at. We do not need to be somebody else in order to win God’s love. All we have to do is to be at peace and be contented with God’s generosity and do what the will for us.
“Once there was a very foolish man who noticed that the leaves of his plant were not green enough. So he took some green paint and painted them. And when the leaves did not grow long enough, he tried to pull them each day to make them longer. People laughed at him and said: ‘Forget the leaves; take care of the roots.’ Use water in them, and then the leaves will be green, long and beautiful.” (Fr. John Young)
Many of us are foolish like that man. We worked hard to make our appearance better; we worry so much about externals. My dear brothers, let us be patient with ourselves. Let us continue to pray that amidst many crisis and difficulties in our life, there is always a rainbow after the rain. The Lord is not finish with us yet . . . . May God be praise!